(efenim dicenizki bole
politik akademik bir yerde bu emminin işi ne! Tabe bu nart mitolojisi
veya
derin devlet tarihçesi gibi bir konu değil.Ama belkide herşeyi
barındırıyor.Para uğruna hayatların nasıl değiştiğini anlatan ufak bir
dize
belkide.Pelin akat hanfendi belkide bir insanın kaderini değiştirdi.İlk
popstarı hatırlıyorsunuz kazanan sadece 1 puan farkla kazanmıştı ama
sosyal bir
hal yarattığı için çıkmadığı program kalmadı.Yane tarih kazananların
tarihidir.Akademi türkiye yarışmasındada kazanan her programda olacak
hep o
önde olacak.Geride kalanlar hep geride kalıcak.Desteğin olmadığı bir
kişi
zordur hayatı.Peki ne oldu o gece?İnananın bana ben nart mitolojisiyle
ilgilenen türkiyede 100 kişi bulamam ama bu çocuğa o gece 600 bin kişi
oy
attı.Sebepte buydu işte oy kontör demek kontörde para.Çok sevildiği
için
belkide hayatı değişti.)
Bu
kardeş iyi ‘iyi bir çocuk değil’ iyi bir ses değil’
İyi
bir yürek!
1981 yılının Mayıs
ayının
27’sinde pırıl pırıl bir bahar sabahı Ankara’da dünyaya gelmişim. Anne
ve
babamın memuriyeti dolayısıyla birçok şehir gezdik. Bu nedenle doğum
yerim olan
Ankara’da sadece 40 gün kaldıktan sonra Erzurum’a taşınmışız.Yaramaz
bir bebek
oluşum ve annemin çalışma yoğunluğu nedeniyle beş yaşıma kadar
İstanbul’da
anneannemin yanında büyümüşüm.Tayinimiz Amasya’ya çıktığında benim aile
özlemim
de son bulmuþ oldu. Üstelik Erzurum’da ailemizin yeni üyesi olan
kardeþimin
de dünyaya gelmesiyle dört kiþilik þirin bir aile olmuþtuk.Amasya’da
yedi yýl gibi uzun bir süre kalmamýz nedeniyle Karadeniz’in
birçok bölgesini tanýma fýrsatý buldum. Bu nedenle hayatýma
damgasýný vuran doða harikasý Karadeniz’i unutamam.
Tayinimiz Lüleburgaz’a çýktýðýnda eðitimimde büyük
bir önemi olan Anadolu Lisesini kazanmýþtým.Fakat bu ilçenin
benim için bir önemi daha vardý. Müziðe ilk baþladýðým
yer olan bu þehirde babamýn teþvikiyle bir klavye sahibi
olmuþtum. Bu ilçede de ancak iki yýl kalabildik. Yine tayin.yine
tayin...! Bu sefer doðunun sýcakkanlý insanlarýyla
ünlü þehri Bingöl’e taþýnmýþtýk. Bu yýllarda
yaþýmla beraber müziðe olan ilgim de büyümüþtü.En büyük
hayalim bir gitar sahibi olmaktý. Ve ilk gitarýmý bu yýllarda
Ýstanbul’dan dayým gönderdi. Bingöl’de geçirdiðimiz iki yýldan
sonra bize yine yol gözüktü. Türkiye’nin sanayi kenti Kocaeli’ ye
gidiyorduk.Kocaeli kýsa bir süre okulla tiyatro çalýþmalarý
da yaptýðým gençlik yýllarýmýn þehri
olmuþtu. Fakat yine bu yýllara denk gelen üniversite sýnavý
nedeniyle tiyatro ve daha da önemlisi müzik çalýþmalarýma
ara vermek durumunda kaldým. Kocaeli Anadolu Lisesi’nde okuduðum
lise yýllarým üniversite sýnavýný kazanmama
büyük fayda saðlamýþtý. Ýstanbul Üniversitesi
Felsefe bölümünü kazandým.Bu þehirde anne ve babamýn
emekliliði nedeniyle þirin bir sahil beldesi olan Deðirmendere’ye
yerleþmiþtik.1999 Marmara depremini burada yaþadýk.Daha
sonra benim de Ýstanbul’da bir üniversite kazanmam dolayýsýyla
ailemle beraber Ýstanbul’a yerleþtik. Ýstanbul gibi büyük
bir þehirde yaþýyor olmam müzik konusundaki deneyimlerimin
artmasýný saðladý.Gündüzleri okuluma devam ederken akþamlarý
çeþitli yerlerde sahne almaya baþladým. Çalýþtýðým
yerler Beyazýt’ta Cafe‘s ve Sütlükahve; Merter’de Yeþilkonak;
Bahçelievler’de Arkabahçe ; Taksim’de Nota Sanat ve Bariyer. Taksim’in
hayatýmdaki
yeri sadece sahne almýþ olmamdan deðil, vaktimin geri kalan kýsmýný
da burada geçiriyor olmamadan kaynaklanýyor. Ýstiklal Caddesi’nde
yaptýðým sade bir yürüyüþ bile beni bütün sýkýntýlarýmdan
arýndýrmaya yetiyor. Yazlarý da annemin memleketi olan ve
anneannemin yaþadýðý Þarköy’de çeþitli
barlarda sahne aldým. Evet arkadaþlar þimdi gelelim Akademi
Türkiye yarýþmasýna nasýl katýldýðýma..
Bu yarýþmanýn reklamlarýný ilk gördüðümde
içim kýpýr kýpýr olmuþtu. Çünkü içeriye
girebilirsem yýllardýr hayal edip bir türlü gerçekleþtiremediðim
müzik eðitimini görecektim. Bir yandan da ürperiyordum onbinlerce insan
arasýndan sýyrýlamazsam diye. Bu yüzden bir türlü
cesaretimi toplayýp müracaatýmý yapamadým. Ancak bu
arada benim caným annem müracaat formunu doldurup göndermiþ bile.
Bana söylediðinde tabiki çok sevindim. Uzun bir bekleyiþten sonra ilk
eleme için çaðýrýldým. Derken heyecanlý bekleyiþlerle
geçen kýsa bir süre sonunda kendimi gala gecesi oylanacak üç kiþi
arasýnda buldum. Ondan sonrasýný ise zaten biliyorsunuz. Ýlk
gala gecesi ve ilk zaferim. Þimdi tek amacým bu yolun sonuna kadar
alnýmýn akýyla gidip, ülkemi dünyaya tanýtabilmek..
[anasayfa][forum]